مدیریت سیستم‌های اطلاعاتی در سازمان و نقش آن در مدیریت کسب‌وکار

مدیریت سیستم‌های اطلاعاتی فرآیند برنامه‌ریزی، توسعه، و بهره‌برداری از فناوری‌های اطلاعاتی به منظور بهبود کارایی و اثربخشی سازمان‌ها است. این حوزه شامل مدیریت داده‌ها، شبکه‌ها، نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای مورد نیاز برای پشتیبانی از عملیات و تصمیم‌گیری‌های کسب‌وکار می‌شود.

فهرست محتوا:

منظور از مدیریت سیستم‌های اطلاعاتی چیست؟
اهمیت‌ها و نقش‌های MIS در مدیریت کسب‌وکار 
مدیریت استراتژیک سیستم‌های اطلاعاتی
چالش‌های مدیریت سیستم‌های اطلاعاتی
انواع سیستم‌های اطلاعاتی
طبقه‌بندی سیستم‌های اطلاعاتی
عناصر اصلی سیستم‌های اطلاعاتی
تأثیر سیستم‌های اطلاعاتی در تصمیم‌گیری‌های سازمان
جمع‌بندی

مدیریت سیستم‌های اطلاعاتی (MIS) به‌عنوان یکی از ارکان بنیادین در سازمان‌ها، نقش بسیار حیاتی و بی‌بدیلی در مدیریت کسب‌وکار دارد. امروزه، با گسترش روزافزون فناوری اطلاعات و نقش بی‌پایان آن در محیط کسب‌وکارها، اهمیت مدیریت سیستم‌های اطلاعاتی به‌ویژه در مدیریت فناوری اطلاعات به شکل فزاینده‌ای برجسته می‌شود.
سیستم‌های اطلاعاتی مدیریتی، بر پایه فراهم‌کردن دسترسی به اطلاعات مؤثر و به‌موقع، به مدیران اجرایی کمک می‌نمایند تا تصمیمات استراتژیک خود را با دانش و آگاهی کامل‌تری بگیرند. این اطلاعات، عبور گری اساسی برای مدیریت کسب‌وکار محسوب می‌شوند و در هر لحظه از فرایند تصمیم‌گیری تأثیرگذار هستند.
همچنین، MIS در مدیریت فناوری اطلاعات نیز نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند. با ترکیب دانش فنی و استراتژی‌های مدیریت کسب‌وکار، این سیستم‌ها قادرند به بهبود فرایندهای فناوری اطلاعات در سازمان کمک کنند و در نتیجه، تأثیر قابل‌ملاحظه‌ای بر کارایی و عملکرد کلان‌شهری داشته باشند. در نتیجه، بهبود مدیریت سیستم‌های اطلاعاتی در سازمان‌ها، علاوه بر افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه‌ها، به ارتقای موقعیت رقابتی نیز منجر می‌شود. این سیستم‌ها نقش بنیادینی در رونق و پیشرفت هر سازمان بازی می‌کنند و به‌ویژه در دوران پیشرفت فناوری، اهمیت آنها به ابعاد بیشتری می‌رسد.

منظور از مدیریت سیستم‌های اطلاعاتی چیست؟

مدیریت سیستم‌های اطلاعاتی یا MIS به مدیریت و استفاده بهینه از فناوری اطلاعات در سازمان‌ها اشاره دارد. این عبارت شامل طراحی، توسعه، نصب، و نگهداری سیستم‌ها و برنامه‌های کامپیوتری است که برای جمع‌آوری، ذخیره، پردازش و ارائه اطلاعات موردنیاز در سازمان استفاده می‌شوند. MIS هدف اصلی خود را در فراهم‌کردن اطلاعات دقیق و به‌موقع برای تصمیم‌گیری‌های مدیران در سازمان دارد. اطلاعات موردنیاز می‌توانند از منابع داخلی یا خارجی سازمان تأمین شده و در سازمان تحلیل و تبدیل به داده‌های قابل‌پردازش شوند. این داده‌ها سپس توسط MIS در سیستم‌های اطلاعاتی مدیریتی تجزیه‌وتحلیل می‌شوند تا اطلاعات مفید برای تصمیم‌گیری‌های مدیریتی ارائه شوند. استفاده از MIS برای سازمان‌ها مزایای بسیاری دارد از جمله کمک به بهبود عملکرد و کارایی سازمان، افزایش دقت تصمیم‌گیری‌ها، کاهش ابهامات و ارتباطات بهتر داخلی و بیرونی، پیش‌بینی و برنامه‌ریزی بهتر و همچنین توسعه استراتژی‌های مناسب برای رشد و توسعه سازمان. به‌طورکلی، MIS به سازمان‌ها کمک می‌کند تا با استفاده از فناوری اطلاعات، اطلاعات مهم و ارزشمند را به‌موقع و بادقت فراهم کرده و در نتیجه، تصمیمات بهتری برای مدیریت کسب‌وکار خود بگیرند. این سیستم‌ها به طور گسترده در جمع‌آوری، ذخیره‌سازی، پردازش و ارائه اطلاعات موردنیاز برای تصمیم‌گیری‌های استراتژیک، تاکتیکی و عملیاتی در سازمان‌ها به کار می‌روند.

 

اهمیت‌ها و نقش‌های MIS در مدیریت کسب‌وکار:

•    تصمیم‌گیری‌های استراتژیک: MIS  با فراهم‌کردن اطلاعات دقیق و به‌موقع، به مدیران اجرایی کمک می‌کند تا تصمیم‌های استراتژیک بر اساس داده‌های قابل‌اعتماد و تحلیل‌های دقیق بگیرند.
•    کاهش ابهام: با ارائه اطلاعات مشخص و گویا، MIS به افراد در سازمان کمک می‌کند تا در مورد وضعیت فعلی و عملکرد شرکت اطلاعات دقیقی داشته باشند و ابهامات را کاهش دهند.
•    بهبود عملکرد: با مانیتورینگ و ارزیابی عملکرد، MIS به مدیران کمک می‌کند تا عوامل مؤثر در بهبود عملکرد سازمان را شناسایی و تصمیم‌های مناسبی بگیرند.
•    پشتیبانی در فرایند تصمیم‌گیری: MIS  با ارائه اطلاعات به‌موقع و تحلیل‌های جامع، فرایند تصمیم‌گیری را تسهیل و تسریع می‌کند.
•    استفاده بهینه از منابع: با کمک اطلاعات دقیق درباره میزان مصرف منابع مالی، انسانی و فیزیکی، MIS به سازمان کمک می‌کند تا منابع را بهینه مدیریت کند و هدف‌های خود را با کارایی بیشتری دنبال کند.
•    پیش‌بینی و برنامه‌ریزی: با تحلیل داده‌ها و مدل‌سازی، MIS به سازمان کمک می‌کند تا آینده را پیش‌بینی کند و برنامه‌های استراتژیک و تاکتیکی برای دستیابی به اهداف خود تدوین کند.
•    ارتباطات سازمانی: MIS ‌ به تسهیل ارتباطات داخلی و برونی در سازمان کمک می‌کند و فرایند ارتباطات را بهبود می‌بخشد.
•    رصد رقبا و بازار: MIS  با جمع‌آوری و تحلیل اطلاعات در مورد رقبا و بازار، به سازمان کمک می‌کند تا روند رقابتی را درک کرده و استراتژی‌های مناسب برای رقابت با آن‌ها تدوین کند.
به طور خلاصه، مدیریت سیستم‌های اطلاعاتی به سازمان‌ها کمک می‌کند تا با استفاده از اطلاعات به‌موقع و دقیق، تصمیمات بهتری بگیرند، عملکرد خود را بهبود بخشند و به‌منظور دستیابی به اهداف استراتژیک خود بازار را بهتر درک کنند.

مدیریت استراتژیک سیستم‌های اطلاعاتی

مدیریت استراتژیک سیستم‌های اطلاعاتی یکی از نقاط کلان در راهبرد‌گذاری و مدیریت سازمان‌ها است. با پیشرفت سریع تکنولوژی اطلاعات، اهمیت سیستم‌های اطلاعاتی در مدیریت پروژه و اجرای کارهای پیشرفته نیز به طور هم‌زمان به‌شدت افزایش‌یافته است. سیستم‌های اطلاعاتی مدیریتی در موفقیت هر پروژه و تصمیمات استراتژیک بسیار تأثیرگذار هستند. با ارائه اطلاعات دقیق و به‌موقع، این سیستم‌ها به مدیران پروژه این امکان را می‌دهند تا در مورد وضعیت فعلی، پیشرفت و چشم‌انداز آینده پروژه‌ها تصمیم‌گیری نمایند.
استفاده از سیستم‌های اطلاعاتی پیشرفته نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است. این سیستم‌ها با توانایی‌های پیشرفته در جمع‌آوری، تحلیل و ارائه اطلاعات، به مدیران این امکان را می‌دهند تا تصمیمات استراتژیک خود را بر اساس داده‌های دقیق و تحلیل‌های کمک‌کننده اتخاذ نمایند. به‌طورکلی، مدیریت استراتژیک سیستم‌های اطلاعاتی در پروژه‌ها و کارهای پیشرفته از اهمیت چشمگیری برخوردار است. این سیستم‌ها به مدیران امکان می‌دهند تا با داشتن دسترسی به اطلاعات دقیق و به‌موقع، تصمیمات استراتژیک و کلان‌شهری خود را با اطمینان و قاطعیت بیشتری اتخاذ نمایند که این امر به بهبود عملکرد و موفقیت پروژه‌ها و کسب‌وکارها کمک بزرگی می‌نماید.

چالش‌های مدیریت سیستم‌های اطلاعاتی

مدیریت سیستم‌های اطلاعاتی با وجود مزایای بسیاری که به سازمان‌ها ارائه می‌دهد، همچنان با چالش‌هایی همراه است. در زیر به برخی از این چالش‌ها اشاره می‌کنم:
•    پیچیدگی فناوری: تغییرات سریع و پیوسته در فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات (ICT) می‌تواند باعث شود که مدیران سازمان‌ها دچار مشکلات در فهم و بهره‌برداری از تکنولوژی‌های جدید شوند.
•    حریم خصوصی و امنیت اطلاعات: با افزایش حجم داده‌ها و حساسیت اطلاعات، محافظت و حفظ حریم خصوصی اطلاعات مسئله‌ای حیاتی شده است. نقض حریم خصوصی و نقض امنیت اطلاعات می‌تواند عواقب جدی داشته باشد.
•    مدیریت داده‌ها: حجم بزرگ‌داده‌ها و نیاز به تحلیل و مدیریت آنها به‌صورت مؤثر و کارآمد، چالش مهمی در مدیریت سیستم‌های اطلاعاتی است.
•    انتخاب و اجرای سیستم‌های مناسب: انتخاب و پیاده‌سازی سیستم‌های اطلاعاتی مناسب باتوجه‌به نیازها و منابع موجود می‌تواند چالش‌هایی داشته باشد. همچنین، تطبیق سیستم‌های موجود با نیازهای متغیر می‌تواند امری مبهم و پیچیده باشد.
•    تعامل با افراد: ایجاد فهم و هماهنگی بین تیم‌های مختلف سازمان در استفاده از سیستم‌های اطلاعاتی و تضمین مشارکت و فعالیت مؤثر اعضای تیم‌ها، چالشی اساسی است.
•    مدیریت تغییرات: تغییرات در سازمان برای پیاده‌سازی سیستم‌های اطلاعاتی ممکن است با مقاومت و مخالفت افراد همراه شود؛ بنابراین، مدیریت تغییرات و اطمینان از پذیرش و استفاده مؤثر از این سیستم‌ها می‌تواند چالشی باشد.
•    هزینه‌ها و بازدهی سرمایه‌گذاری: پیاده‌سازی و نگهداری سیستم‌های اطلاعاتی هزینه‌های قابل‌توجهی دارد. مدیران باید اطمینان حاصل کنند که این سیستم‌ها به میزان مناسبی به بهبود عملکرد و بازدهی سازمان کمک می‌کنند.
به‌طورکلی، مدیریت سیستم‌های اطلاعاتی نیازمند استراتژی، برنامه‌ریزی دقیق و توجه به انتخاب، پیاده‌سازی و مدیریت مؤثر این سیستم‌ها هستند.

انواع سیستم‌های اطلاعاتی

سیستم‌های اطلاعاتی (Information Systems) می‌توانند در سازمان‌ها و شرکت‌ها بر اساس نیازها و وظایف مختلف، به شکل‌ها و نوع‌های مختلفی طراحی و پیاده‌سازی شوند. در زیر، برخی از انواع معمول سیستم‌های اطلاعاتی آمده است:
1.    سیستم‌های اطلاعاتی مدیریتی (Management Information Systems - MIS):
•    این سیستم‌ها برای جمع‌آوری، ذخیره و پردازش اطلاعات موردنیاز برای تصمیم‌گیری‌های مدیران اجرایی در سازمان استفاده می‌شوند.
2.    سیستم‌های اطلاعاتی تاکتیکی (Tactical Information Systems):
•    این سیستم‌ها برای پشتیبانی از تصمیم‌گیری‌های مدیران و مدیران میانی در سطح واحدها و بخش‌های مختلف سازمان مورداستفاده قرار می‌گیرند.
3.    سیستم‌های اطلاعاتی عملیاتی (Operational Information Systems):
•    این سیستم‌ها برای جمع‌آوری و پردازش اطلاعات مرتبط با فعالیت‌های روزمره و عملیاتی سازمان استفاده می‌شوند. مثلاً در فروشگاه‌ها، سیستم‌های پایگاه‌داده فروش و موجودی کالاها مثالی از این نوع سیستم‌ها هستند.
4.    سیستم‌های اطلاعاتی تخصصی (Specialized Information Systems):
•    این سیستم‌ها برای پوشش نیازها و تقاضای خاص یک حوزه ویژه مورداستفاده قرار می‌گیرند. مثلاً سیستم‌های اطلاعاتی پزشکی برای مدیریت اطلاعات در حوزه پزشکی و بهداشت استفاده می‌شوند.
5.    سیستم‌های اطلاعاتی تصمیم‌گیری (Decision Support Systems - DSS):
•    این سیستم‌ها برای پشتیبانی از فرایند تصمیم‌گیری در سازمان استفاده می‌شوند. آن‌ها با ارائه اطلاعات و ابزارهای تحلیلی به تصمیم‌گیران کمک می‌کنند.
6.    سیستم‌های اطلاعاتی هوش تجاری (Business Intelligence Systems - BI):
•    این سیستم‌ها برای تحلیل داده‌های کسب‌وکار به‌صورت جامع و برنامه‌ریزی استراتژیک استفاده می‌شوند.
7.    سیستم‌های اطلاعاتی اجتماعی (Social Information Systems):
•    این سیستم‌ها برای مدیریت و تبادل اطلاعات در فضای اجتماعی و شبکه‌های اجتماعی مورداستفاده قرار می‌گیرند.
8.    سیستم‌های اطلاعاتی گردشکار (Workflow Information Systems):
•    این سیستم‌ها به اتوماسیون و مدیریت فرایندهای کاری و گردشکار در سازمان‌ها کمک می‌کنند.
9.    سیستم‌های اطلاعاتی مدیریت بحران: (Crisis Management Information Systems)
به سازمان‌ها و نهادها کمک می‌کنند تا در مواجهه با وقوع حوادث و بحران‌ها، اطلاعات لازم را به مسئولان ارائه دهند تا بتوانند تصمیمات مناسب بگیرند و وضعیت را کنترل کنند. این سیستم‌ها برای مدیریت بحران‌های مختلف مانند طوفان‌ها، زلزله‌ها، حوادث طبیعی، حوادث صنعتی، حوادث امنیتی و... طراحی و به کار گرفته می‌شوند. 
10.    سیستم‌های اطلاعاتی مدیریت بازاریابی: (Marketing Information Systems)
•    ابزارهای مهمی هستند که به سازمان‌ها در جمع‌آوری، ذخیره، تحلیل و استفاده از اطلاعات مرتبط با فعالیت‌های بازاریابی کمک می‌کنند. این سیستم‌ها به تصمیم‌گیران در حوزه بازاریابی اطلاعات موردنیاز را فراهم می‌کنند تا تصمیمات بهتری در خصوص استراتژی‌ها و کمپین‌های بازاریابی بگیرند. 
11.    سیستم‌های اطلاعاتی صنایع: (Industrial Information Systems)
•    سیستم‌های اطلاعاتی در صنایع به‌طورکلی به سیستم‌هایی اطلاق می‌شود که برای جمع‌آوری، ذخیره، پردازش و تحلیل اطلاعات مرتبط با فعالیت‌ها و فرایندهای صنعتی استفاده می‌شوند. این سیستم‌ها در صنایع مختلف به کار می‌روند تا به بهبود عملکرد و افزایش بهره‌وری بپردازند. 
همچنین باید توجه داشت که این دسته‌بندی‌ها در عمل ممکن است باتوجه‌به نیازها و وظایف خاص هر سازمان تغییر یابد و سیستم‌های مختلفی ممکن است در سازمان‌های مختلف وجود داشته باشند.

طبقه‌بندی سیستم‌های اطلاعاتی

سیستم‌های اطلاعاتی می‌توانند بر اساس ویژگی‌ها و کاربردهای مختلف به دسته‌بندی شوند. در زیر، چندین دسته‌بندی معمول سیستم‌های اطلاعاتی آمده است:
1.    بر اساس میزان جمع‌آوری و پردازش داده‌ها:
•    سیستم‌های اطلاعاتی دستی (Manual Information Systems): در این نوع سیستم‌ها، داده‌ها به‌صورت دستی و بدون استفاده از تکنولوژی‌های اطلاعاتی جمع‌آوری و پردازش می‌شوند.
•    سیستم‌های اطلاعاتی خودکار (Automated Information Systems): این سیستم‌ها از تکنولوژی‌های اطلاعاتی برای جمع‌آوری و پردازش داده‌ها استفاده می‌کنند.
2.    بر اساس وظیفه و کاربرد:
•    سیستم‌های اطلاعاتی مدیریتی (Management Information Systems): برای جمع‌آوری، ذخیره و پردازش اطلاعات موردنیاز برای تصمیم‌گیری‌های مدیران اجرایی در سازمان استفاده می‌شوند.
•    سیستم‌های اطلاعاتی تاکتیکی (Tactical Information Systems): برای پشتیبانی از تصمیم‌گیری‌های مدیران و مدیران میانی در سطح واحدها و بخش‌های مختلف سازمان مورداستفاده قرار می‌گیرند.
•    سیستم‌های اطلاعاتی عملیاتی (Operational Information Systems): برای جمع‌آوری و پردازش اطلاعات مرتبط با فعالیت‌های روزمره و عملیاتی سازمان استفاده می‌شوند.
•    سیستم‌های اطلاعاتی تصمیم‌گیری (Decision Support Systems - DSS): برای پشتیبانی از فرایند تصمیم‌گیری در سازمان استفاده می‌شوند. آن‌ها با ارائه اطلاعات و ابزارهای تحلیلی به تصمیم‌گیران کمک می‌کنند.
•    سیستم‌های اطلاعاتی هوش تجاری (Business Intelligence Systems - BI): برای تحلیل داده‌های کسب‌وکار به‌صورت جامع و برنامه‌ریزی استراتژیک استفاده می‌شوند.
•    سیستم‌های اطلاعاتی مدیریت پروژه (Project Management Information Systems): برای مدیریت فعالیت‌ها و منابع مرتبط با پروژه‌ها استفاده می‌شوند.
3.    بر اساس محدوده زمانی استفاده:
•    سیستم‌های اطلاعاتی بلندمدت (Long-Term Information Systems): برای مدت‌زمان طولانی‌تر و برنامه‌ریزی‌های استراتژیک استفاده می‌شوند.
•    سیستم‌های اطلاعاتی کوتاه‌مدت (Short-Term Information Systems): برای نیازها و تصمیمات کوتاه‌مدت و عملیاتی استفاده می‌شوند.
4.    بر اساس نوع داده‌ها:
•    سیستم‌های اطلاعاتی عددی (Numeric Information Systems): برای داده‌های عددی و کمی استفاده می‌شوند.
•    سیستم‌های اطلاعاتی کلان‌مدل (Text Information Systems): برای داده‌های متنی و کیفی استفاده می‌شوند.
این دسته‌بندی‌ها نشان می‌دهد که سیستم‌های اطلاعاتی می‌توانند در موارد مختلف باتوجه‌به نوع استفاده و وظیفه‌های موردنظر به کار روند.

عناصر اصلی سیستم‌های اطلاعاتی

سیستم‌های اطلاعاتی از عناصر مختلفی تشکیل شده‌اند که هرکدام وظایف و نقش‌های خاص خود را دارند. در یک سیستم اطلاعاتی معمولاً عناصر زیر حضور دارند:
•    ورودی (Input): این بخش اطلاعات و داده‌های وارد سیستم را دریافت می‌کند. این می‌تواند اطلاعات از منابع مختلفی مانند سنسورها، فرم‌های ورودی، فایل‌ها و... باشد.
•    پردازش (Processing): در این بخش، داده‌ها و اطلاعات وارد شده توسط سیستم پردازش و تحلیل می‌شوند. عملیاتی نظیر محاسبات، ترکیب و تحلیل داده‌ها اینجا انجام می‌شوند.
•    خروجی (Output): این بخش مسئول ارائه نتایج و اطلاعات پردازش شده به کاربران یا سیستم‌های دیگر است. این ممکن است شامل گزارش‌ها، نمودارها، اعلان‌ها و سایر فرمت‌های اطلاعاتی باشد.
•    ذخیره‌سازی (Storage): در این بخش، داده‌ها به‌صورت موقت یا دائمی در سیستم نگهداری می‌شوند. این می‌تواند در پایگاه‌داده‌ها، فایل‌ها، حافظه‌های فیزیکی و یا در دیگر وسایل ذخیره‌سازی باشد.
•    کنترل (Control): این عنصر مسئول مدیریت و کنترل فرایندهای سیستم اطلاعاتی است. این شامل مواردی نظیر برنامه‌ریزی، مانیتورینگ، نظارت و اعمال سیاست‌ها و قوانین مربوط به سیستم می‌شود.
•    بهره‌برداری (Feedback): این بخش اطلاعاتی را که به‌دست‌آمده است به سیستم می‌رساند تا ارزیابی شود. نتایج این ارزیابی ممکن است بهبود فرایندها و عملکرد سیستم را تحت‌تأثیر قرار دهد.
•    محیط (Environment): این عنصر شامل شرایط و عوامل بیرونی سیستم است که ممکن است تأثیرات مخرب یا مفیدی بر عملکرد سیستم داشته باشند. این ممکن است شامل عوامل اقتصادی، فناوری، اجتماعی و...باشد.
هر یک از این عناصر با همکاری و هماهنگی، سیستم اطلاعاتی را تشکیل می‌دهند و به آن کمک می‌کنند تا به اهداف موردنظر خود دست یابند. 

تأثیر سیستم‌های اطلاعاتی در تصمیم‌گیری‌های سازمان

سیستم‌های اطلاعاتی (IS) در تصمیم‌گیری‌های سازمانی تأثیرات قابل‌توجهی دارند که با مدیریت اطلاعات (Information Management) تفاوت دارند. در واقع، سیستم‌های اطلاعاتی، اطلاعات را به شکلی که برای تصمیم‌گیری‌ها ارزشمند باشد، جمع‌آوری، پردازش و ارائه می‌کنند. تفاوت اساسی بین این دو در این است که مدیریت اطلاعات بیشتر به مدیریت مراحل اطلاعات تازه و ذخیره شده متمرکز است، درحالی‌که سیستم‌های اطلاعاتی این اطلاعات را تبدیل به دانش مفهومی کرده و برای تصمیم‌گیری‌ها قابل‌استفاده می‌سازند.
داشتن سیستم‌های اطلاعاتی در سازمان‌ها مزایای بسیاری دارد. به‌وسیلة این سیستم‌ها، داده‌ها به دسته‌های مفهومی تبدیل شده و به‌صورت سازماندهی شده در دسترس قرار می‌گیرند. این امر باعث می‌شود تا تصمیم‌گیران در سازمان بتوانند به‌راحتی از این اطلاعات بهره‌برداری کرده و تصمیمات منطقی و مبتنی بر داده‌ها را اتخاذ کنند. به‌این‌ترتیب، سطح دقت در تصمیم‌گیری‌ها افزایش می‌یابد و احتمال خطاهای احتمالی کاهش می‌یابد.
به‌علاوه، از طریق اجرای فناوری اطلاعات (IT) و بهره‌گیری از سیستم‌های اطلاعاتی، سازمان‌ها قادرند به بهینه‌سازی فرایندهای خود بپردازند و بهبود کارایی و بهره‌وری را تجربه کنند. این به‌عنوان یک وسیله قدرتمند در دسترسی به اطلاعات مرتبط بازار و عملکرد داخلی سازمان به‌ویژه در مقابل رقبا و رشد سازمان تأثیرگذار است.
در نتیجه، سیستم‌های اطلاعاتی با ایجاد فضایی برای دسترسی به اطلاعات کلان و اطمینان از صحت داده‌ها، تصمیم‌گیران را در بهبود فرایندها و افزایش بهره‌وری سازمان یاری می‌کنند. این در نهایت منجر به توسعه و رشد پایدار سازمان‌ها می‌شود. 

 

جمع‌بندی

 

سیستم‌های اطلاعاتی به‌عنوان ابزاری حیاتی در مدیریت سازمان‌ها ثابت کرده‌اند که توانمندی‌های منحصربه‌فردی در جمع‌آوری، پردازش و ارائه اطلاعات دارند. این سیستم‌ها، تفاوت مهمی با مدیریت اطلاعات دارند که عموماً به دسته‌بندی و ذخیره اطلاعات تمرکز دارد. 
با بهره‌گیری از تکنولوژی اطلاعات و داشتن سیستم‌های اطلاعاتی، سازمان‌ها قادر به بهبود تصمیم‌گیری‌ها، بهینه‌سازی عملکرد و دسترسی به اطلاعات کلان و مفید هستند. این امر اثرات مثبت زیادی را در بهبود عملکرد سازمان و ارتقای بهره‌وری به ارمغان می‌آورد. به‌طورکلی، سیستم‌های اطلاعاتی بازیگر کلانی در موفقیت و رشد پایدار سازمان‌ها به‌حساب می‌آیند و از اهمیت بسزایی برخوردارند.