امکان سنجی برای استارتاپ

امکان‌پذیری استارتاپ به ارزیابی قابلیت اجرایی و پتانسیل موفقیت یک ایده تجاری در بازار اشاره دارد. این ارزیابی شامل تحلیل بازار، مدل کسب و کار، منابع مالی، تیم اجرایی و فناوری مورد نیاز است. بررسی امکان‌پذیری به کارآفرینان کمک می‌کند ریسک‌ها را شناسایی و استراتژی‌ مناسب برای تحقق اهداف تدوین کنند.

فهرست محتوا:

انجام امکان سنجی برای استارتاپ
نکته مهم  درمورد امکان سنجی استارتاپ
انواع ارزیابی امکان سنجی
رابطه ایده پروری استارت آپ با امکان سنجی
سازمان‌دهی اطلاعات برای امکان‌سنجی
مهم ترین بخش امکان سنجی استارتاپی

جهان ما را در معرض محرک‌های بی‌شماری قرار می‌دهد که ما را به درک نیاز‌ها سوق می‌دهد، تا بخواهیم آن‌ها را تفسیر کنیم تا راه‌حلی را پیدا کنیم که بتواند به این نیاز‌ها پاسخ دهد و بنابراین خود را در یک هدف خاص قرار دهیم. اما آنچه باید بدانیم این است که یک‌ایده به خودی خود کافی نیست! شاید چند نفر همین‌ایده را داشته باشند؟ چه تعداد تا حد تحقق واقعی خود پیش رفته‌اند؟ چرا افرادی هستند که توانسته‌اند از یک‌ایده کسب‌وکاری بسازند، در حالی که دیگران به همین شکل باقی مانده‌اند؟ 
ایجاد یک استارتاپ و کارآفرینی اولین قدم برای تحقق ایده است اما اینکه ایده ‌شدنی باشد، به امکان سنجی استاراپ  و اعتبارسنجی بستگی دارد؛ مسئله‌ای که به تمامی موارد بالا پاسخ می‌دهد!

انجام امکان سنجی برای استارتاپ 

طرح کسب‌وکار یا مطالعه امکان سنجی یک سند بسیار دقیق است که تمام زمینه‌های فعالیت یک استارتاپ را در یک لحظه معین بررسی می‌کند. یک طرح کسب‌وکار به خوبی تدوین شده، نشان دهنده یک کارت هویت واقعی برای استارتاپ است، زیرا این طرح اطلاعات و پروژه‌های توسعه طرح تجاری مثل تحلیل بازار، پروژه مالی، مدیریت منابع انسانی...  را گرد هم می‌آورد.
یک طرح کسب‌وکار خوب می‌تواند مشکلاتی را که باید به آن‌ها رسیدگی شود را روشن کند و در عین حال جستجو برای ابزار‌هایی را برای مقابله با مسائل مهم فعال می‌کند.
اگر به مراحل اولیه یک استارتاپ فکر کنیم، وقتی به‌ایده‌ای برمی خوریم که درخشان تلقی می‌شود، می‌توانیم غرق در اشتیاق شویم و این می‌تواند منجر به  نادیده گرفتن جنبه‌ها و داده‌هایی شود که برای پروژه مطلوب نیستند.
ایجاد یک طرح مکتوب از‌ایده کسب‌وکار شما، یک روش‌شناسی با ساختار مناسب، می‌تواند به کارآفرین مشتاق کمک کند تا کسب‌وکار خود را بهتر تعریف و ساختار دهد، یا کارآفرین مستقر‌ایده جدیدی را بهتر توسعه دهد.

نکته مهم درمورد امکان سنجی در استارتاپ

 یک برنامه امکان سنجی نباید به عنوان یک سند فی نفسه درک شود، بلکه به عنوان تأییدی بر آنچه قبلاً گفته شد، از طریق فرآیند تهیه طرح، مدیریت موفق می‌شود آگاهی بیشتری از نقاط قوت یا ضعف پروژه خود یا شرکت، تمرکز بیشتر بر وضعیت فعلی و گزینه‌های موجود.
طرح‌های کسب‌وکار بر اساس مناطق ساختار یافته است، جنبه‌های خاصی از پروژه در هر منطقه بررسی می‌شود.

انواع ارزیابی امکان سنجی

امکان سنجی ابعاد مختلفی دارد و به انواع زیر دسته‌بندی می‌شود:
امکان سنجی فنی: مربوط به توانایی انتخاب، پیاده‌سازی یا توسعه فناوری‌ها و مهارت‌های لازم برای دستیابی به اهداف تعیین شده.
امکان سنجی مالی: به مطالعه نیاز‌های مالی و تعریف منابع تأمین مالی اعم از داخلی یا خارجی مربوط می‌شود. ما نه تنها باید به امکان درآمد فکر کنیم، بلکه باید به شرکت اجازه دهیم تا جریان‌های خروجی روزانه را با حفظ نقدینگی کافی برآورده کند.
امکان سنجی قانونی: تجزیه و تحلیل و ارزیابی یک پروژه را انجام می‌دهد تا تأیید کند که الزامات قانونی لازم برای عملیات آن را برآورده می‌کند.
امکان سنجی اقتصادی: برای تعریف سودآوری مؤثر سرمایه سرمایه‌گذاری شده، ارزیابی هزینه‌ها و درآمد‌ها.
امکان سنجی تجاری: این مسأله بررسی وجود یک بازار است، حتی یک بازار بالقوه، که در آن وارد می‌شود... هدف از تجزیه و تحلیل، تعمیق فرصت‌های ورودی است.
امکان سنجی اجتماعی: تجزیه و تحلیل مقاومت‌های اجتماعی (مرتبط با قلمرو یا فرهنگ) و پنهان (به عنوان مثال جنایت)
امکان سنجی زیست محیطی: سیستم زیست محیطی باید بتواند تأثیر را با واقعیت جدید حفظ کند.
در تدوین طرح کسب‌وکار علاوه بر مطالب، باید به فرم نیز دقت کرد. در واقع، حفظ اثری که در عین حال فنی، مختصر و واضح باشد، ضروری است. سند باید مختصر باشد اما در عین حال هرمتیک نباشد، باید از زبان فنی اما غیرتخصصی استفاده کند، باید جزئیات درست را ارائه کند، اما داده‌های اضافی و زائد را ارائه ندهد.
امکان سنجی سازمانی: این برای تعریف ساختار حقوقی و شرکتی یک کسب‌وکار است. یک مطالعه امکان سنجی سازمانی شامل اطلاعات پس زمینه حرفه ای در مورد بنیانگذاران و اصول کسب‌وکار و مهارت هایی باشد که آنها می‌توانند به کسب‌وکار کمک کنند.

 رابطه ایده پروری استارت آپ با امکان سنجی

امکان تبدیل یک‌ایده به یک فعالیت کارآفرینی تنها به خوبی آن بستگی ندارد، بلکه به مجموعه‌ای از عوامل بستگی دارد که در کنار هم می‌توانند پاسخ‌های مشخصی در مورد امکان‌پذیری آن به ما ارائه دهند. در این مورد باید پرسش‌هایی در زمینه بررسی سوابق و تاریخچه ایده، تحلیل بازار و ظرفیت آن، تحلیل رقبا، تحلیل زنجیره تامین، تحلیل مالی هزینه ها، ارزش گذاری، تعیین ساختار کسب‌وکار و طرح توجیهی فنی و اقتصادی  مطرح شود. نمونه‌هایی از این قبیل پرسش‌ها عبارتند از:
آیا ما به آنچه پیشنهاد می‌کنیم اعتقاد داریم؟
آیا می‌توانم یک پروژه تجاری بسازم؟ 
انجام یک کسب‌وکار به چه معناست؟
ایده من از کجا و چگونه شکل گرفت؟
چه نیازی از مردم را برآورده می‌کند؟
آیا من اولین کسی هستم که این‌ایده را دارم؟ آیا کسی حاضر است برای‌ایده من هزینه کند؟
آیا من خودم حاضر به پرداخت و سرمایه‌گذاری هستم؟
رقبای فعلی و آینده من چه کسانی هستند؟
تأمین‌کنندگان استراتژیک و مشتریان بالقوه من چه کسانی هستند؟
مشتری معمولی من کیست و کجاست؟
بهترین راه برای رساندن پیشنهاد من به او چیست؟
چقدر می‌توانم در برابر این موضوعات قدرت چانه زنی داشته باشم؟
بازاری که می‌خواهم وارد شوم چقدر بسته یا باز است؟
ایده من چقدر قابل تکرار است و بنابراین مزیت رقابتی من چقدر می‌تواند دوام بیاورد؟
آیا بیشتر تکنولوژی من تاثیر گذار است یا زمان من؟
آیا فناوری من قابل دفاع و ارتقا است و آیا نیاز به به روز‌رسانی مداوم دارد؟
علاوه بر ماهیت، آیا فرم برای انتقال محصول یا خدمات من به بازار نیز اهمیت دارد؟
نقاط قوت و ضعف من چیست؟
فرصت‌ها و تهدید‌هایی که در مقابل من قرار دارند چیست؟
آیا در کسب‌وکارم ریسک اعتباری دارم؟
حاشیه صنعتی و عملیاتی من چقدر است؟
آیا می‌توانم با تحقیقات بازار یا وام گرفتن از آنچه در بازار‌های مشابه اتفاق افتاده است، از فرضیه‌های رشد خود حمایت کنم؟
هزینه‌ها چقدر و چقدر است؟
هزینه‌های ثابت کدام و متغیر هستند؟
هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیم چیست؟
کدام یک از اولویت‌ها، کاملاً ضروری و اجباری هستند و کدام را می‌توان به تعویق انداخت یا بهینه کرد؟
چه میزان سرمایه‌گذاری برای فناوری و سایر کالا‌های بادوام مورد نیاز است؟
پویایی مالی دریافتی از مشتریان و پرداخت‌ها به تأمین‌کنندگان چگونه است؟
ریسک اعتباری چیست؟
چقدر بر پویایی‌های زمانی که بر جریان‌های نقدی من تأثیر می‌گذارد، کنترل دارم؟
چگونه می‌توانم آن‌ها را پیش‌بینی کنم؟
سرمایه اولیه خود چقدر و سرمایه اشخاص ثالث (در صورت لزوم) چقدر است؟
چه تضمین‌هایی می‌توانم به وام‌دهندگان شخص ثالث ارائه دهم؟
برای جذب سرمایه‌گذار چه ارزش اولیه‌ای می‌توانم برای‌ایده خود قائل شوم؟

سازمان‌دهی اطلاعات برای امکان‌سنجی

مراحل اصلی تهیه یک طرح امکان سنجی در زیر نشان داده شده است. در تهیه این نوع چک لیست باید همیشه آنچه را که تاکنون چه از نظر محتوا و چه در شکل گفته شده و مهمتر از همه روشن باشد در نظر داشت. چه کاری می‌خواهیم انجام دهیم و به چه کسی می‌پردازیم. گام های امکان سنجی در این زمینه به ما کمک خواهند کرد.
اولین گام تنها می‌تواند به شرح پروژه مربوط باشد؛
‌ایده کارآفرینی باید با روش‌شناسی تحلیلی و با توجه ویژه به ویژگی‌های محصول/خدمت، با توجه ویژه به ارائه نقاط قوت و ضعف و توجه ویژه به آن شرح داده شود. جنبه‌های نوآورانه
سپس باید جنبه‌های شرکتی را از تعریف شکل قانونی گرفته تا ساختار شرکت، با تأکید ویژه بر نقش‌ها و مسئولیت‌های سهامداران و بدون غفلت از تعریف مشخصات، نه کاملاً حرفه‌ای، ارائه کنیم. ساختار مدیریت و سرمایه‌گذاران درگیر.
با این حال، مرکز پروژه باید با اطلاعات تجاری و اقتصادی - مالی نشان داده شود. سند باید هدف مرجع، روند بخش، رقابت، ساختار توزیع را به وضوح و به طور منسجم با اهداف نشان داده شده نشان دهد. تحلیلی که باید از تصویری از بازاری که به آن اشاره دارد شروع شود تا سپس اطلاعاتی را توسعه دهد تا توانایی پیش‌بینی در مورد حجم فروش، ارائه نشانه‌هایی در مورد بازار، ویژگی‌های رقابت، و موارد حیاتی را داشته باشد. عوامل (نقاط قوت و ضعف) و اهداف فروش.
هنگامی که مشخص کردید چه چیزی را بفروشید، باید روی نحوه فروش تمرکز کنید؛
 بنابراین باید یک برنامه بازاریابی تعریف کنید. اولین مرجع می‌تواند مطالعه‌ای بر اساس نظریه5P  بازاریابی باشد:
محصول، قیمت، بسته‌بندی، مکان (توزیع)، تبلیغات و غیره.
هنگامی که اهداف و حجم فروش مشخص شد، پس از توسعه‌ایده بر اساس تحلیل‌های بازاریابی، آنچه را که می‌خواهیم برای دستیابی به اهدافی که تاکنون توضیح داده شده است را به تصویر بکشیم. بنابراین ما باید جنبه‌های فنی و عملیاتی پروژه خود را با اشاره به جنبه‌های امکان سنجی فنی، اجتماعی و زیست محیطی نشان دهیم. در این مرحله از کار مهم است که تمام منابعی را که می‌خواهیم برای دستیابی به اهداف خود استفاده کنیم، از تعریف محل استقرار گرفته تا ایجاد فهرست اولیه تأمین‌کنندگان و تعریف شیوه‌های عملیاتی (تولید) برجسته کنیم. 
یک برنامه مدیریت منابع انسانی باید تعریف شود، شامل هر دو جنبه مربوط به سازمان کاری به تنهایی (مانند شیفت‌ها و ساعات کاری)، و جنبه‌های مربوط به مدیریت منابع و توسعه مهارت‌ها (طرح‌های رشد، آموزش... ).
همانطور که قبلاً پیش‌بینی شد، اطلاعات با ماهیت اقتصادی باید با اطلاعات مالی همراه باشد، بنابراین پیشنهاد باید از نقطه نظر منابع لازم و در دسترس، با تأکید بر منابعی که از آن‌ها استخراج می‌شود، تجزیه و تحلیل شود. همه این اطلاعات به شما امکان می‌دهد برنامه مالی خود را تنظیم کنید.
بدیهی است که اولین بازتاب‌ها برای طرح راه‌اندازی محفوظ خواهد بود که هم در صورت وجود منابع تأمین مالی و هم روش‌ها و زمان بازپرداخت را شامل می‌شود. هنوز در همان بخش، ما باید یک برنامه استهلاک برای سرمایه‌گذاری اولیه ایجاد کنیم و جریان‌های نقدی مورد انتظار و سود را توضیح دهیم. برای این منظور، لازم است یک صورت سود و زیان سه ساله به صورت ماهانه ایجاد شود که در آن منابع پوشش مالی و شرایط پرداخت اعطا شده به مشتریان و موارد درخواستی تأمین‌کنندگان در نظر گرفته شود.

مهم ترین بخش امکان سنجی استارتاپی

شاید مهمترین چیز، به ویژه برای‌ایده‌های بسیار نوآورانه، به انگیزه و عزم کارآفرین مربوط می‌شود. تاریخ به ما می‌آموزد که اغلب انگیزه افراد است که به آن‌ها اجازه می‌دهد تا تصورشان از واقعیت باشد.
بنابراین لازم است بتوانیم خلاقیت، اشتیاق و تخیل را با ابزار‌هایی مانند طرح کسب‌وکار گرد هم‌آوریم، که به عنوان یک توالی سازمانی و ساختاریافته از اطلاعات و تحلیل‌ها، تبدیل به یک سند برنامه‌ریزی ضروری برای تعیین اهداف و استراتژی‌ها می‌شود. نظارت بر روند‌ها و برجسته کردن هرگونه خطری که در پیگیری‌ایده ما با آن مواجه خواهید شد.